Po drugim porodzie nieomal przez dwa tygodnie leżałam w łóżku. Chodziłam i siedziałam tylko tyle, ile było to niezbędne. Rana po nacięciu krocza kiepsko się goiła. W tym czasie byliśmy u mamy mojego męża, która bardzo nam pomagała. Codziennie też wpadał do nas chociaż na chwilę przyjaciel naszej rodziny, który mieszka blisko mamy Adriana. Gadaliśmy, jedliśmy razem obiady, bawił się z naszym starszym synem, przynosił nam zakupy ze sklepu, kiedy Adrian był w pracy. Jego obecność i pomoc była nieoceniona w tym trudnym dla mnie czasie. Dbałość o przyjaźń to jeden z moich sposobów na szczęście rodzinne.
Mąż mi wystarczy…
Dawno temu zauważyłam często powtarzającą się prawidłowość. Kiedy osoba wchodzi w związek, w odstawkę idą dotychczasowi przyjaciele, przynajmniej na jakiś czas. Myślę, że jest to proces naturalny: chcemy jak najwięcej czasu spędzać z ukochanym, poznać go i dzielić z nim wszystko, co dla nas ważne. Naturalne więc jest to, że nieco odsuwamy się od innych osób, aby mieć czas i przestrzeń na rozwijanie relacji.
Jednak nie we wszystkich przypadkach następuje później ponowne zbliżenie się do przyjaciół. Małżeństwo, praca, pojawienie się dzieci – jest coraz mniej czasu na utrzymywanie bliskich relacji z osobami spoza rodziny.
Wiele kobiet nieświadomie wpada w niebezpieczny sposób myślenie: relacja z mężem wystarczy mi do szczęśliwego życia. Zaczynają oczekiwać, że mężczyzna zaspokoi każdą ich potrzebę: będzie jednocześnie silny, odważny, stanowczy, ale też czuły, rozmowny i uczuciowy. Zawsze gotowy, aby wysłuchać i wesprzeć. Zawsze będzie potrafił wyrazić uczucia i o nich rozmawiać. Zawsze będzie można na nim polegać i schronić się w jego silnych ramionach. Będzie z entuzjazmem podzielał zainteresowania żony i w nie się angażował.
Takie myślenie o małżeństwie może powodować wiele problemów. Kobieta wkłada na barki męża ciężar nie do udźwignięcia. Żaden człowiek na świecie nie jest w stanie sam odpowiedzieć na wszystkie potrzeby drugiej osoby. Żaden mąż nie wystarczy kobiecie do pełni szczęśliwego życia. Jeśli tego oczekujesz, czeka Cię wielkie rozczarowanie.
Aby zadbać o szczęście rodzinne i poczucie spełnienia, potrzebujesz relacji z innymi ludźmi. Twój mąż nie zawsze będzie w stanie sprostać Twoim oczekiwaniom. Nie zawsze będzie umiał Cię wysłuchać. Czasem będzie potrzebował ciszy, kiedy Ty będziesz chciała rozmawiać. Będzie chciał obejrzeć mecz, kiedy Ty będziesz chciała pójść na spacer. Dobrze jest, abyście nawzajem sobie pomagali i zaspokajali swoje potrzeby. Jednak nie zawsze jest to możliwe do wykonania.
Twój mąż to człowiek, który ma różne słabości i braki, tak samo jak Ty. Nie jest w stanie zaspokoić każdej Twojej potrzeby. Dlatego zatroszcz się o samą siebie, dbając o relacje z innymi ludźmi.
Jak przyjaciele wpływają na szczęście rodzinne?
Zarówno ja, jak i Adrian, weszliśmy w związek z gronem przyjaciół u boku. Od samego początku bardzo dbaliśmy o to, aby poznawać nawzajem swoich przyjaciół i spędzać z nimi dużo czasu. Zależało nam na tym, aby wprowadzić siebie nawzajem w naszą codzienność. Uczyliśmy się być parą wśród naszych bliskich. To był długi i czasem trudny proces, ale przyniósł wspaniałe efekty. Moi przyjaciele stali się bliscy Adrianowi i na odwrót.
Przyjaźń jest dla mnie ogromną wartością. Jest stałym i naturalnym elementem naszego rodzinnego życia. Co zyskujemy, dzięki temu, że mamy grono bliskich przyjaciół?
- Mam poczucie, że mój mąż staje się bardziej męski dzięki temu, że ma regularny kontakt z przyjaciółmi. Gra z nimi w piłkę nożną, czasem spędza męski wieczór przy grach planszowych, rozmawia i żartuje w sposób, w który nie może ze mną (z prostego powodu: bo nie jestem mężczyzną). Kiedy przez dłuższy czas nie ma możliwości spędzić czasu w męskim gronie, widzę różnicę w jego zachowaniu. Wtedy wysyłam go na takie spotkanie, bo wraca po nim odnowiony i rozluźniony.
- Ja sama jestem inna po spotkaniu z moimi przyjaciółkami. Odpoczywam i rozmawiam inaczej niż z mężem. Bardzo potrzebuję kontaktu z nimi, bo w małżeństwie nie zawsze udaje mi się zaspokoić moją potrzebę rozmowy. I jest to zupełnie normalne! Jeden telefon do przyjaciółki i jestem bardziej uśmiechnięta i pełna życia. Ma to ogromny wpływ na nasze szczęście rodzinne.
- Wiem, że w każdej sytuacji możemy liczyć na pomoc przyjaciół. Jeśli tylko mają czas – będą dla nas wsparciem. Kiedy rodziłam Jasia i okazało się, że Adrian może być przy porodzie, nasz przyjaciel wziął sobie dzień wolnego w pracy, aby zająć się przez kilka godzin Frankiem. Niezliczoną ilość razy wspieraliśmy się w drobnych sprawach: przy przeprowadzkach, zakupach, zawożeniu się w różne miejsca, przenocowaniu całej naszej rodziny… To wszystko jest dla nas zupełnie normalne i naturalne. Nie muszę się zastanawiać, czy będą chcieli nam pomóc. To oczywiste – jeśli tylko w danej chwili mogą to zrobić, na pewno to zrobią. Tak samo my.
- Wiele razy doświadczyłam tego, że czas spędzony z przyjaciółmi pomaga mi na nowo docenić mojego męża. Kiedy przeżywaliśmy trudne chwile, łatwiej było nam spotykać się w gronie bliskich, niż spędzać czas tylko ze sobą. Dzięki temu patrzyłam na Adriana oczami moich przyjaciół, na nowo zauważałam jego wspaniałe cechy. Mogłam znów skupić się na tym, co między nami pozytywne i dobre.
- Nasi synowie mają grono wspaniałych wujków i cioć. Bawią się z nimi, rozmawiają, uczą się od nich wielu rzeczy. Jeśli trzeba, przyjaciele, którzy mieszkają blisko nas, mogą się nimi zająć. To nasza wioska, która wspiera nas w wychowywaniu i również buduje nasze szczęście rodzinne. Dodatkowo nasze dzieci mają możliwość spędzać czas z dziećmi naszych przyjaciół.
Jak zdobyć i utrzymać przyjaźń?
Przyjaźń nie przychodzi sama. Jej początek zwykle jest przypadkowy, jednak jej podtrzymanie i rozwój wymagają świadomej pracy. Nie wszystkim udało się utrzymać przyjaźnie z czasów szkoły lub studiów. Czy jest zatem szansa, aby w wieku dorosłym nawiązać tego typu relacje?
Myślę, że jest to możliwe. Co więcej – jest to warte wysiłku i pracy! Przyjaźń i małżeństwo mogą wspaniale się uzupełniać. Oczywiście dobrze, jeśli małżonek również jest naszym przyjacielem. Nie zmienia to faktu, że warto zadbać o relację poza domem, bo od nich również zależy nasze szczęście rodzinne.
Możesz rozwijać w sobie pięć typów zachowań, które pomogą Ci zdobyć i zatrzymać przyjaciół.
- Bądź na 100% obecna, kiedy spędzasz czas z drugim człowiekiem.
Skup swoją uwagę na tym, co mówi i robi. Nie zerkaj na telefon, nie przeglądaj internetu. Jeśli to możliwe nie odbieraj w tym czasie połączeń. Możesz ćwiczyć tę umiejętność, kiedy jesteś ze swoim dzieckiem. Na dziesięć minut skup się tylko na nim, na wspólnej zabawie. W danej chwili nic więcej się nie liczy.
2. Troszcz się o drugą osobę.
Jeśli poznałaś jakąś mamę w przedszkolu swojego dziecka i opowiedziała Ci coś o sobie, przy najbliższym spotkaniu odwołaj się do tego, co Ci powiedziała. Pokaż, że jej słuchasz i pamiętasz, co powiedziała. Jeśli widzisz, że potrzebuje jakiejś pomocy, zaoferuj ją, jeśli możesz spełnić swoją obietnicę. Chodzi o drobne gesty. Czasem wystarczy, że wypowiesz słowa zrozumienia dla jej zmęczenia czy kłopotów z dzieckiem.
3. Bądź dostępna.
Wiem, że Twoje życie jest pełne obowiązków i zadań do wykonania. Zadaj sobie jednak pytanie: co jest dla mnie najważniejsze? Jeśli na tej liście znajduje się przyjaźń, daj innym swój czas. Kiedy przyjaciel prosi Cię o spotkanie, zastanów się, czy jest możliwość, aby je zorganizować. Możecie spotkać się w kawiarni z kącikiem dziecięcym lub na placu zabaw. Ty sama zadzwoń i zabiegaj o spotkanie. Był taki czas w moim życiu, kiedy miałam poczucie, że to wyłącznie ja dbam o to, aby spotykać się z przyjaciółkami. Stopniowo zauważyłam, że niektórzy ludzie mają znacznie większą trudność z dbaniem o relacje niż ja. Cieszą się, kiedy wykażę inicjatywę, chociaż sami przejawiają ją rzadziej. Zaczęłam więc doceniać, kiedy moje przyjaciółki zabiegają o kontakt. Dbam o to, żeby nie wyliczać im, ile która włożyła w naszą relację.
4. Przedkładaj jakość relacji nad ich ilość.
W dobie facebooka i mediów społecznościowych może nam się wydawać, że mamy wokół siebie wielu bliskich ludzi, bo przecież utrzymujemy kontakt z dużą ilością osób. Często jest to tylko złudzenie. To, że oglądasz czyjeś zdjęcia na facebooku nie oznacza, że dbacie o swoją relację! Ja wolę mieć mniej przyjaciół, ale spędzać z nimi więcej czasu: rozmawiać, robić coś razem, bawić się, odpoczywać. Do minimum ograniczam spotkania z dalekimi znajomymi, świadomie rezygnuję z podtrzymywania niektórych kontaktów. Angażuję wiele swojego wysiłku w dbanie tylko o kilka najważniejszych relacji w moim życiu. Dzięki temu mam osoby, którym mogę całkowicie zaufać, z którymi uwielbiam spędzać czas i które z każdym dniem znam coraz lepiej.
Kiedy jedziemy na kilka dni do mamy Adriana, nieomal codziennie spotykamy się z przyjaciółmi. Czasem jemy razem obiad, idziemy na plac zabaw z dziećmi, spędzamy razem wieczór, rozmawiając lub grając w coś. Bardzo sobie cenię ten codziennym, zwykły czas spędzony razem. Od tego również zależy szczęście w rodzinie.
5. Bądź takim przyjacielem, jakiego chciałabyś mieć.
Jakich cech oczekujesz od swojego przyjaciela? To kluczowe pytanie, które pomoże Ci być lepszą przyjaciółką dla innych. Ja chcę, aby moi bliscy byli wobec mnie szczerzy i prawdziwi, cieszyli się z moich sukcesów i wspierali mnie w kryzysach, dopingowali mnie w moich przedsięwzięciach, słuchali mnie bez oceniania, pamiętali o tym, co jest dla mnie ważne. W ten sam sposób zachowuję się wobec nich – raz wychodzi mi to lepiej, raz gorzej.
Dawaj innym to, co sama chciałabyś otrzymać.
Przyjaźń jest wartością, która nieco straciła znaczenie we współczesnym świecie. Dla mnie jest jak piękna perła, której warto szukać. Można przeżyć swoje życie bez niej, jednak z nią staje się ono znacznie bogatsze i bardziej radosne. Bez wahania mogę powiedzieć, że nasze szczęście rodzinne w znacznym stopniu zależy od relacji z naszymi przyjaciółmi.
